Gundam Build Divers Re:Rise
ก็เป็นกันดั้มภาค "ขายของเล่น" อีกภาคหนึ่งที่ผมได้ดูจนจบ ซึ่งผมดูภาคพวกนี้เกือบครบ มีภาพ Build Divers ที่ข้ามไป เพราะมันไม่สนุก และไม่ชอบแนวคิดการสแกนกันพลาแล้วไปเล่นในโลก Virtual ไม่ได้เอากันพลามาสู้กันจริงๆ เหมือนภาคก่อนๆ
แต่ภาค Re:Rise นี้ถึงจะเป็นการสแกนกันพลาเหมือนเดิม แต่ผมก็กลับมาดู เพราะอะไรก็จำไม่ได้เหมือนกัน ปรากฏว่าภาคนี้ผูกเนื้อเรื่องได้ดีนะ แก้จุดอ่อนที่ว่ากันพลาไม่ได้สู้กันจริง ให้เป็นสู้จริงๆ มีความสูญเสีย ความเครียด ถึงจะไม่ได้เป็นแนว "การ์ตูนกีฬา" เหมือนที่ซีรีส์นี้เคยเป็นและเคยสนุก แต่กลับกลายเป็นแนว "ต่างโลก" แต่ก็ถือว่าผูกเรื่องได้ดีทีเดียว ตัวละครหลักทั้งสี่มีมิติและมีพัฒนาการที่ดี โดยเฉพาะคาซามิ พ่อหนุ่มตัวเล็กที่ในเกมตัวใหญ่บึกบึน ที่เปลี่ยนจากคนที่ต้องการเด่นดังอย่างเดียวโดยฝีมือก็ไม่มี กลายเป็นผู้ที่คอยปกป้องเพื่อนๆ และผู้คนบนดวงดาวเอลโดร่า
เมื่อเป็นเนื้อเรื่องแนวต่างโลกหรือแนวเกมออนไลน์ ผู้ที่ไม่ได้เข้าเล่นเกมก็มักจะถูกละทิ้งไว้อยู่เสมอ แต่กับกันดั้มภาคนี้กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น ฮินาตะเพื่อนสมัยเด็กของฮิโรโตะ (พระเอก) กลายเป็นตัวละครสำคัญที่ช่วยผลักดันฮิโรโตะจากโลกจริง ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนเองได้ดี ส่วนสมาชิกอีกสองคนในทีมก็กระจายบทได้โอเค เมย์ในบทเอลไดเวอร์ กันพลามีชีวิต ผู้เยือกเย็นแต่แจกความน่ารักได้หลายครั้ง และที่สุดในซีนอารมณ์ตอนจบ กับ พาร์ เจ้าหนูหูสัตว์ ผู้ใช้ GBN เพื่อให้เขาได้โบยบินอีกครั้ง ต่างมีพัฒนาการที่ดีและมีมิติ
ด้วยความที่มีชื่อเรื่องว่ากันดั้ม และกันดั้มก็มักจะถูกคาดหวังว่าจะต้องต่อสู้ด้วยกลยุทธ์โดยไม่พึ่งอภินิหาร ฉากรวมพลังตอนท้ายจึงดูจะทำให้ผู้ชมหลายคนผิดหวัง แต่กระนั้นก็สื่อถึงความเป็นเพื่อนที่แตกต่างของพวกเขา ที่แตกต่างแต่ก็อยู่ด้วยกันและทำภารกิจสำคัญด้วยกันได้ กันดั้มรวมร่างร่างสุดท้ายที่ดูจะขาดๆ เกินๆ ไม่สวยเอาเสียเลยอาจจะสื่อถึงความแตกต่าง ความไม่น่าจะเข้ากันได้นี้ด้วย เมื่อร่างกายของหุ่นยักษ์เปลี่ยนเป็นสีทองและยิงลำแสงนั้น ดูราวกับความแตกต่างทั้งหมดผสานเป็นหนึ่งเดียวได้ เป็นจุดหนึ่งที่ผมชอบในอนิเม (โปรดอย่าถามถึงความชอบในกันพลาของร่างนี้... ร่างแยกมันก็ดูดีอยู่ละน่า)
แม้กระทั่งตัวร้ายก็เป็นตัวร้ายที่ผมชื่นชอบพอสมควร (ผมมักจะชอบตัวร้ายที่ประสงค์ดี) ถึงแม้บุคลิกของอารุสจะดูทื่อๆ และดูเหมือนจะไร้มิติ แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้นเลย ซีนอารมณ์ของเขาแทบจะเรียกน้ำตาของผมได้ทีเดียว และจุดจบของ AI ผู้ต้องรอคอยอย่างไร้จุดหมายก็ทำได้อย่างสมศักดิ์ศรีและไม่คาใจ
น่าเสียดายทีเดียวที่วันพฤหัสบดีจากนี้ไปจะไม่มีการ์ตูนที่ผมรอคอยเหมือนสมัยเด็กอีก ลาก่อนจนกว่าจะพบกันใหม่ สวัสดีครับ
