สไปเดอร์แมนอีกแล้วเหรอ ผมก็คิดหลังเห็นโฆษณาหนังเรื่องนี้ครั้งแรก
หลังดูตัวอย่างหนัง เอ๊ะมันน่าสนใจเหมือนกันนะ มีเกวนน่ารักดี ตัวอย่างต่อมา นั่นใครน่ะ เพนนี ปาร์กเกอร์ มาพร้อมหุ่นยนต์ เออน่ารักดี อาจจะลองไปดู
หลังหนังฉายรอบพิเศษ ทุกคนที่ไปดูบอกว่าดี เอาล่ะผมจะลองให้โอกาสสไปดี้คนนี้อีกสักครั้ง
ไม่อยากจะเกริ่นว่า นี่ไม่ใช่สไปเดอร์แมนแบบที่คุณเคยรู้จัก แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาไม่ใช่ปีเตอร์ด้วยซ้ำ แต่เป็น ไมลล์ มอราเลส เด็กหนุ่มผิวสีที่บังเอิญโดนแมงมุมกัด และเขาไม่ได้อยู่ในจักรวาลที่เรารู้จัก ในจักรวาลของเขา ด๊อกอ๊อกเป็นผู้หญิง กรีนก็อบลินเป็นปิศาจ และมีสไปเดอร์แมนเป็นปีเตอร์อยู่แล้ว
ต่อมาคิงพินเปิดประตูมิติ ทำให้โลกในจักรวาลคู่ขนานเปิดเข้าหากัน เขาไม่ได้ตั้งใจ แต่สไปดี้ในจักรวาลต่างๆ ก็ออกมาด้วย และเจ้าไมลล์ "สไปเดอร์แมนปลายแถว" ก็ต้องช่วยให้เพื่อนๆ กลับบ้านให้ได้
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเดาไม่ได้ ค้นหาตัวตน ปราบบอส กลับบ้าน มีปัญหากับเพื่อนและครอบครัว แก้ไขมัน แต่ส่วนที่ทำให้หนังเรื่องนี้เจ๋งคือ ความเป็นสไปเดอร์แมน
มันคืออะไรล่ะ ความเป็นสไปเดอร์แมนเนี่ย ความจนเหรอ ความต้องการการยอมรับ ความชีวิตบัดซบ ความสูญเสียคนสำคัญ การโหนยิงใย การออกแบบชุดเองเหรอ
มันเหมือนใช่ และมันเหมือนไม่ใช่ มันมีบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายเป็นตัวอักษร คุณคงต้องไปดูเอง
งานด้านภาพกล่าวได้ว่าสวยและเหมาะกับเรื่องนี้ที่สุด สไปดี้แต่ละจักรวาลมีสไตล์ภาพเป็นของตัวเองซึ่งต่างกันโคตรๆ แต่กลับผสมผสานกันได้อย่างดีในหนังเรื่องนี้ เมื่อสไตล์ภาพเปลี่ยนไปเรากลับไม่รู้สึกโดด และภาพบางช่วงสมจริงยังกับหนัง สรุปว่าสวยคุ้มแก่การดูในโรง
ปล. ประโยคที่พ่อของไมลล์ พูดกับลูกที่หน้าประตูห้องนอน ผมว่าโดนใจพ่อๆ ทุกคนแน่ๆ น้ำตาแทบไหล
ปล. 2 อย่าพลาดหลังเครดิต ซึ่งผมพลาด T T
https://www.youtube.com/watch?v=tg52up16eq0
